پاراستامول چیست؟

پاراستامول چیست؟

در این سری از مطالب وبلاگ آواشیمی صبا قصد داریم شما را با پاراستامول چیست؟ آشنا سازیم. در ادامه به بررسی موارد مصرف و عوارض جانبی این ماده مؤثر دارو می پردازیم.

پاراستامول چیست؟

پاراستامول نوعی مسکن تب بر می باشد. این ماده از ترکیب اتم های کربن، هیدروژن، نیتروژن و اکسیژن تشکیل شده است. این دارو به طور گسترده و در شکل های قطره ای، قرص، شربت، آمپول و شیاف مورد استفاده قرار می گیرد. البته استفاده از شکل قرص این مسکن از رواج بیشتری برخوردار می باشد. تهیه این دارو از داروخانه ها نیاز به نسخه پزشک ندارد و به صورت آزاد در دسترس همه افراد می باشد. این دارو در میان عموم مردم با نام تجاری استامینوفن شناخته می شود. این دارو در دو نوع کدئین دار و بدون کدئین در بازار موجود می باشد. نوع کدئین دار این ماده جهت تسکین دردهای شدیدتر به کار گرفته می شود. سالانه یک میلیارد و صد میلیون قرص پاراستامول در ایران به مصرف می رسد.

پاراستامول

موارد مصرف پاراستامول

پاراستامول پرمصرف ترین مسکن تب بر می باشد. این دارو به طور گسترده در درمان و تسکین سردرد، سرماخوردگی، آنفولانزا و تب مورد استفاده قرار می گیرد. از این مسکن همچنین جهت التیام کمردرد، دردهای عضلانی، دردهای آرتروز و دندان درد نیز استفاده می شود. استفاده جهت تسکین سردردهای میگرنی، گلودرد و درد پریود از دیگر موارد مصرف این دارو می باشند. این مسکن همچنین بهترین گزینه برای رفع درد و تب در کودکان می باشد.

پاراستامول علاوه بر این در پیشگیری از حملات قلبی و سکته مغزی نیز کاربرد دارد. چرا که می تواند به عنوان یک عامل رقیق کننده خون مورد استفاده قرار گیرد.

یکی از مهمترین مزیت های پاراستامول این است که برخلاف اغلب داروهای ضد درد منجر به ایجاد دردهای گوارشی و خونریزی های معده نمی شود. به همین جهت اگر به آسپرین حساسیت دارید و یا از مشکلات گوارشی رنج می برید می توانید با خیال راحت از این دارو به عنوان مسکن استفاده کنید.

عوارض جانبی پاراستامول چیست؟

همانطور که گفتیم پاراستامول نسبت به دیگر انواع داروهای ضد درد کم خطرتر و ایمن تر محسوب می شود. اما مصرف بیش از حد آن و همچنین مصرف طولانی مدت آن می تواند منجر به بروز عوارضی گردد. اگر به شکل مداوم از این دارو استفاده می کنید لازم است که در صورت مشاهده عوارض غیرعادی حتما به پزشک متخصص رجوع کنید.

از جمله عوارض جانبی رایج پاراستامول می توان به این موارد اشاره نمود: احساس خستگی زیاد، تیره شدن یا کاهش حجم ادرار، زردی صورت و چشم ها، شکم درد شدید، سرفه همراه با گلودرد، بروز لکه های قرمز پوستی، خشکی و التهاب چشم، بروز مشکلات تنفسی، ورم صورت، ورم لب ها، تعریق زیاد، تهوع، اسهال و استفراغ.

موارد منع مصرف و تداخلات دارویی

اگر از مشکلات کبدی و یا عفونت های ویروسی رنج می برید لازم است که پیش از مصرف پاراستامول حتما به پزشک مراجعه نمایید. مصرف این دارو همچنین برای زنان شیرده، زنان باردار، افراد مبتلا به آنمی یا کم خونی، افراد مبتلا به فاویسم، افراد مبتلا به نارسایی های کلیوی و همچنین مبتلایان به فنیل کتونوری نیز توصیه نمی گردد. یک نکته بسیار مهم دیگر این است که مصرف همزمان این دارو و فرآورده های الکلی می تواند منجر به ایجاد مسمومیت های جدی در معده شود.

همچنین لازم به ذکر است که پاراستامول با انواع دیگری از داروها تداخل دارویی دارد. مصرف همزمان داروهایی که با هم در تداخل هستند می تواند منجر به تغییر عملکرد و تاثیر دارو شود. همچنین این مورد ریسک بروز عوارض جانبی داروها را نیز افزایش می دهد. از جمله مهمترین داروهایی که با پاراستامول تداخل دارند می توان به این موارد اشاره نمود: آنتی اسیدها، کتوکونازول، کلستیرامین، فنوباربیتال و ایزونیازید.

پاراستامول 2

امیدواریم در پایان از مطلب پاراستامول چیست؟ بهره لازم را برده باشید.

جهت کسب اطلاعات بیشتر درباره خرید پاراستامول می توانید به وب سایت آواشیمی صبا مراجعه کنید.

شرکت آواشیمی صبا با دارا بودن سابقه ای درخشان و طولانی در زمینه واردات مواد اولیه صنعتی، دارویی و بهداشتی، بالاترین کیفیت و بهترین خدمات را در این خصوص عرضه می نماید.

ادامه مطلب
کلیندامایسین چیست؟

کلیندامایسین چیست؟

در این سری از مطالب وبلاگ آواشیمی صبا قصد داریم شما را با کلیندامایسین چیست؟ آشنا سازیم. در ادامه به بررسی موارد مصرف و عوارض جانبی این ماده که در دسته مواد مؤثر دارو قرار میگیرد می پردازیم.

کلیندامایسین چیست؟

کلیندامایسین یک آنتی بیوتیک باکتریواستاتیک می باشد که مانع از رشد و تکثیر باکتری ها می گردد. این ماده همچنین مانع از مهندسی زیستی پروتئین توسط باکتری ها نیز می شود. این آنتی بیوتیک در درمان عفونت های استافیلوکوکی استخوان، مفاصل و پریتونیت مورد استفاده قرار می گیرد. این ماده فقط بر عفونت های ناشی از باکتری اثرگذار است و بر عفونت های ویروسی از جمله سرماخوردگی و آنفولانزا تاثیری ندارد. شیوه مصرف این دارو به صورت خوراکی، تزریقی و ژل موضعی می باشد. استفاده از این آنتی بیوتیک به دلیل عوارض جانبی جدی آن به شکل بسیار محدود و کنترل شده ای انجام می گیرد.

در این مطلب به معرفی موارد مصرف کلیندامایسین و همینطور بررسی عوارض جانبی احتمالی آن خواهیم پرداخت.

کلیندامایسین

موارد مصرف کلیندامایسین

حال که فهمیدیم کلیندامایسین چیست، به بررسی موارد مصرف آن می پردازیم.

کلیندامایسین در درمان عفونت های مزمن مفصلی و استخوانی از تاثیر بسزایی برخوردار است. از این دارو در درمان عفونت های ناحیه لگن در بانوان نیز استفاده می شود. درمان عفونت های داخل شکم و همچنین سپتی سمی های ناشی از باکتری های بی هوازی از دیگر موارد استفاده این آنتی بیوتیک می باشد. این دارو علاوه بر اینها در درمان پنومونی ناشی از میکروارگانیسم های بی هوازی نیز مورد استفاده قرار می گیرد.

استفاده از کلیندامایسین همچنین در درمان عفونت های شدید پوست و بافت نرم نیز رایج می باشد. از این دارو در درمان عفونت های شدید مجاری تنفسی نیز استفاده می گردد. درمان اکتینومایکوزیس، درمان اوتیت مدیای مزمن و سینوزیت نیز از دیگر موارد مصرف این آنتی بیوتیک هستند. همچنین از ترکیب این ماده با پریماکین در درمان پنوموسیستن کارینی نیز استفاده می شود.

کلیندامایسین مانع از بیوسنتز پروتئین توسط باکتری های مخرب می شود و از آن در درمان عفونت های آمینیوتیک، زخم های ناشی از گزش، پیشگیری از عفونت های پس از جراحی و عفونت های واژینال نیز استفاده می گردد. این آنتی بیوتیک به علاوه در درمان استرپتوکوک های گروه بی و پیشگیری از عفونت های اندوکاردیت نیز کاربرد دارد.

برای خرید کلیندامایسین، به سایت آواشیمی صبا مراجعه کنید.

عوارض جانبی

مهمترین عارضه جانبی این آنتی بیوتیک اسهال می باشد. در صورت ابتلای بیمار به اسهال به هیچ وجه نباید از کلیندامایسین استفاده نمود. همچنین در صورت بروز این عارضه پس از مصرف دارو نیز لازم است که سریعا مصرف آن متوقف گردد. این ماده همچنین می تواند موجب بروز احساس ناراحتی در شکم، تهوع و استفراغ نیز بشود. بروز کولیت ناشی از آنتی بیوتیک و بثورات جلدی نیز از دیگر عوارض جانبی محتمل این دارو می باشند.

کلیندامایسین همچنین می تواند موجب ایجاد یرقان و تغییر در پاسخ آزمون های کبدی شود. به علاوه، کاهش نوتروفیل های خونی و ائوزینوفیلی نیز می تواند پس از مصرف دارو در بیمار مشاهده شود. از دیگر عوارض جانبی این دارو که کمتر بروز می یابند می توان به آگرانولوسیتوز و کاهش پلاکت های خون اشاره نمود.

همچنین در صورت ابتلای بیمار به نارسایی کبدی یا کلیوی و یا مشکلات گوارشی نظیر کولیت حتما می بایست قبل از مصرف این دارو به پزشک متخصص مراجعه شود. علاوه بر این مصرف این آنتی بیوتیک در دوران شیردهی می تواند موجب بروز عوارض جدی گردد. استفاده از این دارو برای زنان شیرده اکیدا توصیه نمی گردد.

باید توجه داشته باشید که استفاده بی رویه از هر آنتی بیوتیکی در نهایت موجب قوی تر شدن میکروب ها و بروز مقاومت میکروبی می شود.

کلیندامایسین 2

برای کسب اطلاعات بیشتر در خصوص کلیندامایسین و موارد مصرف آن می توانید به مطالب موجود در وب سایت آواشیمی صبا مراجعه نمایید. شرکت آواشیمی صبا با دارا بودن سابقه ای طولانی در حوزه واردات مواد اولیه صنعتی، دارویی و آرایشی و بهداشتی، عرضه کننده بالاترین کیفیت و بهترین خدمات در این زمینه می باشد.

ادامه مطلب

ماینوکسیدیل و موارد مصرف آن چیست؟

در این سری از مطالب وبلاگ آواشیمی صبا می خواهیم به بررسی ماینوکسیدیل و موارد مصرف آن بپردازیم.

ماینوکسیدیل چیست؟

ماینوکسیدیل یکی از انواع داروهای کاهنده‌ی فشار خون است. این دارو از طریق گشاد کردن رگ‌های محیطی سبب بهبود جریان خون و کاهش فشار آن می‌گردد.

این دارو علاوه بر مصرف به‌شکل خوراکی در افراد مبتلا به فشار خون بالا، به‌شکل موضعی و برای درمان طاسی و رشد موی سر نیز به کار می‌رود.

در ادامه به انواع مختلف موارد مصرف این دارو خواهیم پرداخت.

شما میتوانید برای خرید ماینوکسیدیل به سایت آواشیمی صبا مراجعه کنید.

موارد مصرف ماینوکسیدیل

این دارو در ابتدا برای مقابله با فشار خون بالا ساخته شد. اما عارضه‌ی جانبی هایپرتریکوز باعث شد تا کمتر از آن به عنوان داروی کاهنده‌ی فشار خون استفاده شود.

امروزه کاربرد اصلی دارو ماینوکسیدیل ، استفاده از آن به‌شکل محلول موضعی جهت درمان ریزش موی سر، هم در مردان و هم در زنان است.

این دارو علاوه بر درمان الگوی مردانه و زنانه‌ی ریزش مو، به درمان ریزش موی سکه‌ای که عمدتا به دلایل ناشی از استرس بالا رخ می‌دهد نیز کمک می‌کند.

ماینوکسیدیل همچنین در درمان ریزش موی ناشی از شیمی‌درمانی نیز مفید است. این دارو پس از کاشت موی طبیعی جهت افزایش استحکام و تقویت موی کاشته‌شده نیز مورد استفاده قرار می‌گیرد.

یکی دیگر از موارد مصرف ماینوکسیدیل این است که از طریق گشاد کردن رگ‌های سطح پوست سر باعث کاهش مقاومت عروقی و افزایش جریان خون در سطح پوست می‌شود و این افزایش جریان خون در نهایت موجب تحریک فولیکول‌های مو می‌شود و آنها را از وضعیت استراحت به وضعیت رشد فعال درمی‌آورد.

ماینوکسیدیل و موارد مصرف آن

نحوه مصرف ماینوکسیدیل موضعی

در بخش قبل با موارد مصرف ماینوکسیدیل آشنا شدیم. حال به بررسی نحوه مصرف این دارو می پردازیم.

جهت مصرف این دارو ابتدا لازم است که سر و موی فرد شسته شده و خشک شوند. ماینوکسیدیل موضعی معمولا حاوی دو تا پنج درصد پروپیلن گلیکول است. این ماده باعث می‌شود تا ماینوکسیدیل به صورت یکپارچه در تمام نواحی پوست سر پخش شده و جذب آن شود.

دوز مصرف این دارو روزانه یک میلی‌لیتر است که باید با استفاده از انگشتان یا سایر ابزارهای مناسب روی سطح پوست قرار گیرد. ماینوکسیدیل باید در ابتدا در مرکز ناحیه‌ی تحت درمان و دچار ریزش قرار گرفته و سپس به‌سمت سایر نواحی پخش شود.

دست‌ها و سایر نقاط بدن که با دارو تماس داشته‌اند و فرد به‌دنبال رویش مو در آنها نیست باید بلافاصله پس از مصرف موضعی ماینوکسیدیل مورد شستشو قرار گیرند. لازم به ذکر است که ماینوکسیدیل برای اینکه به مرحله‌ی اثرگذاری برسد لازم است دو تا چهار ساعت روی سر باقی بماند و در معرض هوا کاملا خشک شود. بنابراین لازم است تا چهار ساعت پس از مصرف دارو از شستشوی مو، سر کردن کلاه و یا رفتن به رختخواب خودداری نمایید.

همچنین هرگز نباید پس از مصرف موضعی ماینوکسیدیل موی خود را با سشوار خشک نمایید؛ چرا که این کار موجب اختلال در جذب دارو و مکانیزم اثرگذاری آن خواهد شد.

عوارض جانبی ماینوکسیدیل

بعد از آشنایی با موارد و نحوه ی مصرف ماینوکسیدیل به بررسی عوارض جانبی این دارو می پردازیم.

ابتدا لازم است عنوان شود که مصرف موضعی این دارو در صورت وجود التهاب یا جراحت در سطح پوست سر توصیه نمی‌شود. همچنین افراد دارای آلرژی به پروپیلن گلیکول نیز به هیچ وجه نباید از ماینوکسیدیل استفاده کنند. به علاوه استفاده از این دارو در سایر نواحی بدن بجز پوست سر نیز توصیه نمی‌شود.

ماینوکسیدیل می‌تواند موجب بروز عوارض جانبی متعددی شود که رایج‌ترین آنها ایجاد خارش و التهاب پوستی در ناحیه‌ی تحت درمان است. البته این عارضه معمولا تنها در دو هفته‌ی ابتدایی مصرف دارو رخ می‌دهد و به‌مرور از بین خواهد رفت. اما اگر این عارضه همچنان در پوست سر بیمار باقی ماند لازم است که در خصوص آن با پزشک مشورت شود.

از جمله سایر عوارض جانبی ممکن برای این دارو می‌توان به این موارد اشاره کرد: کاهش میل جنسی، افت فشار خون، درد در ناحیه‌ی سینه، بروز تاری دید، ضربان قلب نامنظم، گیجی، سردرد، افزایش وزن و بروز ضعف جسمانی.

در پایان امیدواریم که از مطلب ماینوکسیدیل و موارد مصرف آن بهره ی لازم را برده باشید.

همچنین شما میتوانید با مراجعه به سایت آواشیمی صبا این محصول را خریداری کنید.

ادامه مطلب
متیل سالیسیلات و موارد مصرف آن چیست؟

متیل سالیسیلات و موارد مصرف آن چیست؟

در این سری از مطالب وبلاگ آوا شیمی صبا ما قصد بر این داریم شما را با متیل سالیسیلات و موارد مصرف آن چیست؟ آشنا سازیم.

متیل سالیسیلات برای تسکین موقت دردهای ناشی از کشیدگی، رگ به رگ شدن، آرتریت، کبودی، درد عصبی، کمردرد ساده یا درد در ناحیه تحتانی ستون فقرات استفاده می‌شود.

متیل سالیسیلات که گاهی اوقات روغن زمستانه نامیده می شود، عضو خوشبو از خانواده آسپرین و یکی از پرمصرف ترین مواد ضد تحریک است.

اگرچه این ماده بسیار سمی است، اما تولیدکنندگان از آن در غلظت های بسیار کم به عنوان یک عامل طعم دهنده در آب نبات، آدامس، قطره های سرفه و خمیر دندان استفاده می کنند.

این ماده دارای خواص ضدالتهابی است و هنوز هم برای دردهای مفاصل و عضلانی و بیماری های روماتیسمی در ترکیبات و پمادها استفاده می شود.

متیل سالیسیلات

موارد مصرف متیل سالیسیلات

منابع منشأ مصنوعی، از نظر ساختاری متیل استر اسید سالیسیلیک است. از این رو، می توان آن را از واکنش تراکم اسید سالیسیلیک و متانول تولید کرد.

خرید متیل سالیسیلات کاربردهای مختلفی دارد؛ از جمله:

استفاده از متیل سالیسیلات در محصولات آرایشی و بهداشتی

متیل سالیسیلات در لوازم آرایشی و بهداشتی به عنوان یک عامل گرم کننده و در محصولات ماساژ ورزشی به عنوان یک عامل ساینده استفاده می شود.

در عطرسازی به عنوان اصلاح کننده رایحه شکوفه ها و در محصولات بهداشتی دهان به عنوان یک ضد عفونی کننده ملایم استفاده می شود. به عنوان یک عامل دناتوره کننده و طعم دهنده در غلظت های بین 0.0001٪ تا 0.6٪ و به عنوان یک طعم دهنده در خمیر دندان تا 1٪ به کار می رود.

هدف اصلی محصولات کرم/ماساژ ورزشی کاهش برخی ناراحتی ‌هایی است که گهگاه در ارتباط با ورزش و تمرینات بدنی ایجاد می ‌شوند. آن ها در واقع دردهای عضلانی را برطرف می کنند و به عنوان ضد التهاب استفاده می شوند.

سالن هایی که آروماتراپی را اثبات می کنند نیز از روغن زمستانه با محتوای متیل سالیسیلات تا 98٪ استفاده می کنند. بر اساس کدکس کاری آن ها، اسانس ها با سایر روغن های «پایه» در غلظت های بین 0.5-5٪ مخلوط می شوند.

متیل سالیسیلات در مواد غذایی

متیل سالیسیلات به عنوان طعم دهنده در آدامس ها، محصولات پخته شده، شربت ها، آب نبات ها، نوشیدنی های الکلی و بستنی به کار می رود.

این ترکیب به طور طبیعی در سبزیجات مختلف و انواع توت های خوراکی وجود دارد.

متیل سالیسیلات در پزشکی

این ماده دارای خواص ضدالتهابی است و هنوز هم برای دردهای مفاصل و عضلانی و بیماری‌های روماتیسمی در ترکیبات و پمادها استفاده می‌شود، اما جدای از این، هیچ عصاره گیاهی حاوی سالیسیلات در داروخانه ‌های غربی موجود نیست.

متیل سالیسیلات دارای اثرات سالیسیلات است و به ندرت از طریق خوراکی تجویز می شود. این ماده به آسانی از طریق پوست جذب می شود و برای تسکین درد در ترکیبات و پمادها به کار می رود.

عوارض متیل سالیسیلات چیست؟

اگر در محل مصرف این دارو دچار سوزش، ناراحتی، تورم یا تاول شدید، پوست را تمیز کنید و فورا تحت مراقبت های پزشکی قرار بگیرید.

عوارض جانبی کمتر آن می تواند شامل احساس خفیف سرماخوردگی یا سوزش باشد.

سوالات متداول در موارد مصرف متیل سالیسیلات

برای چه مواردی استفاده می شود؟

سالیسیلات موضعی (برای پوست) برای آرامش حاد عضلانی یا درد مفاصل ناشی از کشیدگی، رگ به رگ شدن، التهاب، تورم یا کمردرد استفاده می شود.

آیا این ماده برای انسان خطرناک است؟

شکی نیست که متیل سالیسیلات هنگام مصرف می تواند سمی باشد، اما بیشتر موارد مسمومیت انسانی به دلیل استفاده بیش از حد موضعی است! علائم هشدار دهنده مسمومیت آن از خستگی، حالت تهوع، سردرد، سرگیجه، مشکل تنفسی، تشنج، زنگ گوش و استفراغ متفاوت است.

چگونه درد را تسکین می دهد؟

سالیسیلات برای درمان دردهای خفیف عضلانی / مفاصل (به عنوان مثال، آرتریت، کمردرد، رگ به رگ شدن) استفاده می شود. منتول و متیل سالیسیلات با ایجاد احساس خنکی و رطوبت در پوست، پس از آن عمل می کنند. این احساسات روی پوست، شما را از احساس عمیق ‌تر عضلات و مفاصل در دردها دور می‌ کند.

آیا این ماده ضد التهاب است؟

در گروهی از داروها به نام سالیسیلات ها، متیل سالیسیلات یک داروی ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAID) است. کافور، لیدوکائین و متیل سالیسیلات موضعی (برای پوست) یک داروی ترکیبی است که برای کاهش موقت دردهای خفیف تا متوسط ​​عضلات و مفاصل استفاده می شود.

در پایان امیدواریم که از این مطلب درباره ی متیل سالیسیلات و موارد مصرف آن بهره لازم را برده باشید.

شما میتوانید با مراجعه به سایت آوا شیمی صبا این محصول را تهیه کنید.

ادامه مطلب