دانستنی‌ها

در این سری از مطالب وبلاگ آواشیمی صبا به معرفی مصارف و کاربردهای صنعتی متنوع و گسترده‌ی جوش شیرین یا همان سدیم هیدروژن کربنات خواهیم پرداخت.

جوش شیرین چیست؟

جوش شیرین یا سدیم هیدروژن کربنات نوعی نمک سدیم است که سفیدرنگ و بلوری‌ شکل می‌باشد. این ماده بدون بو، بدون مزه، جاذب رطوبت و بوگیر است. سدیم هیدروژن کربنات که به آن سدیم بی کربنات نیز گفته می‌شود دارای کاربردهای صنعتی گوناگون است و در صنایع غذایی، پزشکی، نساجی، پلاستیک‌سازی و… به طور گسترده مورد استفاده قرار می‌گیرد. در ادامه به هر یک از این مصارف صنعتی جوش شیرین به طور جداگانه خواهیم پرداخت.

مصارف صنعتی جوش شیرین

– صنایع غذایی:

بیشترین استفاده از سدیم بی کربنات در فرآیند تولید بکینگ پودر است. از این ماده در پروسه‌ی تولید نان به شکل گسترده استفاده می‌گردد و از آن در ساخت خمیر کیک نیز استفاده می‌شود. سدیم هیدروژن کربنات همچنین در تولید نوشابه‌های گازدار نیز مورد استفاده قرار می‌گیرد. ترد کردن گوشت و مرغ، از بین بردن بو و مزه‌ی بد سرکه و جلوگیری از دلمه شدن شیر از دیگر مصارف صنعتی جوش شیرین است.

– پزشکی و داروسازی:

از این ماده در تولید داروهای ضد افسردگی و همچنین قرص‌های جوشان استفاده می‌شود. جوش شیرین همچنین برای درمان هایپرکالمی (افزایش سطح پتاسیم خون) نیز به کار می‌رود. درمان اوردوز، بی‌حسی موضعی و استفاده در آندوسکوپی از دیگر کاربردهای سدیم بی کربنات در این حوزه است.

– نساجی و رنگرزی:

این ماده در تولید پارچه‌های پشمی و ابریشمی و در فرآیند به عمل آوردن نخ مورد استفاده قرار می‌گیرد. همچنین از مصارف صنعتی جوش شیرین به چاپ پارچه و نیز به عنوان عامل خنثی کننده‌ی مواد رنگرزی اشاره کرد.

– مواد آرایشی و بهداشتی:

از جوش شیرین به عنوان یک لایه بردار قوی برای صورت استفاده می‌شود. این ماده دارای قابلیت برطرف کردن بوی بد نیز هست. همچنین از آن برای ترمیم آفتاب سوختگی و تولید لوسیون‌های پوستی التیام‌بخش نیز استفاده می‌شود. این ماده برخوردار از قابلیت پاک کنندگی و ساییدن سطوح نیز هست. این ماده به طور گسترده در تولید خمیردندان، دهان‌شویه و جرم‌گیر دندان نیز استفاده می‌شود؛ چرا که باعث سفیدتر شدن دندان‌ها و از بین بردن پلاک و جرم از روی آنها می‌شود.

– پلیمر و پلاستیک:

از این ماده به عنوان کاتالیزور و تصفیه کننده در فرآیند تولید پلیمر و پلاستیک استفاده می‌شود. همچنین از دیگر مصارف صنعتی جوش شیرین میتوان به عنوان عامل فوم‌ساز در فرآیند تولید لاستیک و پلاستیک نیز نام برد.

– ضد حریق:

از جوش شیرین در تولید کپسول‌های اطفای حریق آتش‌نشانی نیز استفاده می‌شود. این ماده با حرارت واکنش برقرار می‌کند و گاز دی‌اکسید کربن تولید می‌نماید که باعث خفه شدن و خاموش شدن آتش می‌شود. این ماده همچنین در کپسول‌های خانگی و جهت جلوگیری از انفجار نیز مورد استفاده قرار می‌گیرد.

– صنعت فولاد:

از دیگر مصارف صنعتی جوش شیرین این است که از این ماده در صنعت فولاد جهت جدا کردن گوگرد از سنگ آهن به کار گرفته می‌شود.

– صنعت دام و طیور:

از این ماده در تولید غذای دام طیور استفاده می‌گردد. جوش شیرین باعث افزایش ضخامت پوسته‌ی تخم مرغ، پیشگیری از انواع بیماری‌ها و کمک به درمان نفخ دام می‌شود.

خواص جوش شیرین برای سلامتی

از جوش شیرین می‌توان جهت از بین بردن جوش‌های صورت استفاده نمود. این ماده برای تسکین درد و خارش نیش حشرات نیز مفید می‌باشد و قادر است بوی بد پا را نیز از بین ببرد. تسکین ناراحتی معده و گلودرد و التهاب گلو نیز از دیگر کاربردهای جوش شیرین است. همچنین این ماده می‌تواند جهت درمان عفونت مجاری ادراری، تسکین درد ناشی از نقرس و رفع خارش پوست نیز مورد استفاده قرار گیرد. سدیم بی کربنات علاوه بر این در جلوگیری از گسترش سلول‌های سرطانی نیز موثر است.

برای دریافت اطلاعات بیشتر درباره‌ی مصارف صنعتی جوش شیرین و خریداری آن می‌توانید به سایت آواشیمی صبا مراجعه نمایید.

امیدواریم از این مطلب استفاده لازم را برده باشید.

در این سری از مطالب وبلاگ آواشیمی صبا قصد داریم به معرفی دکستروز و انواع آن بپردازیم. این ماده نوعی کربوهیدرات است که به عنوان شیرین کننده و نگهدارنده مورد استفاده قرار می گیرد. در ادامه کاربردها ی این ماده را نیز شرح خواهیم داد.

دکستروز چیست؟

دکستروز نوعی کربوهیدرات است که به ‌عنوان یک منبع انرژی توسط سلول‌های بدن به مصرف می‌رسد. ویژگی این قند گیاهی که به‌ طور عمده از گندم و ذرت به دست می‌آید توانایی جذب سریع آن توسط بدن انسان است. هر گرم از این کربوهیدرات دارای انرژی‌ای به میزان چهار کیلو کالری است. تولید صنعتی این ماده از طریق تجزیه‌ی مولکول‌های نشاسته (استارچ) توسط آنزیم‌های تجزیه‌کننده صورت می‌گیرد. از این ماده به طور گسترده در تولید محصولات غذایی، دارویی و آرایشی و بهداشتی استفاده می‌گردد.

در ادامه به بررسی کاربردهای متنوع این کربوهیدرات خواهیم پرداخت.

کاربردهای دکستروز

این ماده به عنوان شیرین‌کننده، غنی‌کننده و نگه‌دارنده به انواع مختلف مواد غذایی افزوده می‌شود. شیرینی‌ها، بستنی، ماست، نوشابه، آب‌میوه‌ها و نوشیدنی‌های انرژی‌زا به میزان فراوان حاوی دکستروز هستند.

این ماده به شکل وسیع به عنوان داروی افزایش قند خون در صنعت داروسازی مورد استفاده قرار می‌گیرد. این ماده در ساخت محلول‌های افزایش قند خون که به شکل وریدی تجویز می‌شوند به کار می‌رود. همچنین به صورت ژل خوراکی یا قرص نیز در داروخانه‌ها موجود است و افرادی که از دیابت رنج می‌برند می‌توانند برای افزایش سریع سطح قند خون از آن استفاده کنند.

این ماده به دلیل برخورداری از قابلیت حلال بودن در آب و امکان جذب سریع آن توسط بدن انسان جایگزین بسیار مناسبی برای ساکارز و انواع دیگر قندهاست. چرا که برخلاف آنها به آنزیم‌های گوارشی برای هضم شدن نیاز ندارد و بلافاصله جذب سلول‌های بدن می‌شود.

برخورداری از میزان کالری بالا در کنار قابلیت جذب آسان باعث شده تا این ماده به عنوان یک مکمل غذایی محبوب در بدنسازی مورد استفاده قرار گیرد. قرص‌ها و ژل‌های دکستروز در افزایش عضله و همچنین افزایش وزن ورزشکاران بسیار کارآمد و اثربخش هستند.

از دیگر کاربردهای دکستروز این است که به شکل سرم و در روند درمان بیماری هیپوگلیسمی نیز استفاده می‌شود. سرم دکستروز ٣٣.٣ درصد برای درمان شوک انسولین و همچنین جهت تأمین کربوهیدرات بدن کسانی که به هر دلیلی قادر به غذا خوردن نیستند نیز استفاده می‌شود. از این سرم علاوه بر این در درمان مسمومیت الکلی نیز استفاده می‌گردد. تزریق وریدی این ماده در درمان پرکاری تیروئید، کلسیم بالا، کاهش تب و درمان پتاسیم خون بالا نیز به کار می‌رود. اخیرا در درمان بیماران مبتلا به کرونا نیز از سرم دکستروز ٥٠ درصد جهت تأمین کربوهیدرات بدن و جلوگیری از کم‌آبی بدن بیماران استفاده شده است.

انواع دکستروز

این ماده دارای دو نوع خشک و مایع است:

خشک: این نوع که به آن دکستروز پودری نیز گفته می‌شود فاقد آب است و به صورت کریستال یا پودر تولید می‌شود. دکستروز خشک یا دکستروز انهیدروس یک ماده‌ی جامد سفیدرنگ و شبیه به شکر است. این نوع از این ماده را کاملا مشابه با شکر می‌توان به عنوان افزودنی یا ماده‌ی اولیه در پخت و پز خوراکی‌های مختلف به کار برد. نکته‌ی مهم در استفاده از این نوع خشک پایین نگه داشتن دمای آن است. چرا که قرار گرفتن این ماده در معرض دمای بالا می‌تواند منجر به ایجاد بوی سوختگی در غذا شود. از این نوع در اشل صنعتی معمولا جهت شیرین کردن محصولات غذایی، افزایش زمان نگهداری آنها و تثبیت رنگ آنها مورد استفاده قرار می‌گیرد.

مایع: این نوع که به آن دکستروز آبدار یا شربتی یا مونوهیدرات نیز گفته می‌شود دارای دو ویژگی مهم افزایش نقطه‌ی انجماد و جذب رطوبت است. به همین دلیل از شربت دکستروز می‌توان جهت جلوگیری از یخ‌زدگی و یا برای سفت‌تر شدن محصولات استفاده نمود. این نوع در پروسه‌ی تولید محصولات غذایی باعث افزایش قوام و بافت و بهتر شدن طعم محصول و همچنین جلوگیری از شکرک زدن آن می‌شود. از ماده دکستروز مونوهیدرات همچنین در بستنی‌سازی، تولید انواع مربا و ژله و پخت نان نیز استفاده می‌شود. این ماده همچنین یکی از اجزای اصلی نوشابه‌های انرژی‌زا می‌باشد.

برای کسب اطلاعات بیشتر در خصوص خرید دکستروز انهیدروس و خرید دکستروز مونوهیدرات، می‌توانید به وب‌سایت آواشیمی صبا مراجعه نمایید.

امیدواریم از این مطلب معرفی دکستروز و انواع آن بهره لازم را برده باشید.

در این سری از مطالب وبلاگ آواشیمی صبا ما قصد داریم به بررسی استئارات منیزیم و فواید آن چیست؟ بپردازیم.

ظاهر پوست و مو نقشی حیاتی در تندرستی ما ایفا می‌کند. در حال حاضر تعداد بسیار زیادی از محصولات (طبیعی یا غیر طبیعی) وجود دارد که هدف نهایی آن ها این است که پوست شما کاملا هیدراته شده و موهای براق سالم را پیدا کنید.

یکی از محصولات مفید در این زمینه استئارات منیزیم است.

این نمک نسبتا خاص اغلب در ترکیب داروها و همچنین لوازم آرایشی استفاده می شود. با این حال، موثرترین شکل آن برای ما، مصرف آن از طریق مکمل های غذایی است.

اما فواید استئارات منیزیم چیست؟ در این مقاله همه چیزهایی را که باید در مورد این نمک نسبتا خاص بدانید، آمده است.

استئارات منیزیم چیست؟

طبق تعریف، استئارات منیزیم یک نمک است که به عنوان نمک اسید استئاریک نیز شناخته می شود که به عنوان یک عامل ضد انباشتگی (به این معنی که اجازه می دهد تمام ذرات یک محصول به خوبی با هم مخلوط شوند)، در مواد غذایی، داروها و در برخی از محصولات آرایشی و بهداشتی استفاده می شود.

این محصول استئارات منیزیم از دو ماده اصلی تشکیل شده است:

• منیزیم (4درصد): مواد معدنی ضروری برای سلامتی ما
• اسید استئاریک (96درصد): اسید چرب اشباع شده متشکل از اتم های کربن که به عنوان مثال در شکلات یا روغن نارگیل یافت می شود.

استئارات منیزیم یک اسید چرب طبیعی است که اسید اکتادکانوئیک نیز نامیده می شود و اغلب به شکل پودر سفید رنگ یافت می شود.

این ماده بیشتر در زمینه لوازم آرایشی به عنوان یک ماده کمکی استفاده می شود و این بدان معنی است که در آوردن حداکثر بافت و «ظرفیت» به محصول بسیار موثر است.

به عنوان مثال، در فونداسیون یا کانسیلرها یافت می شود.

شما میتوانید برای خرید استئارات منیزیم به سایت آواشیمی صبا مراجعه کنید.

فواید استئارات منیزیم چیست؟

حتی اگر تا به حال وجود آن برای شما ناشناخته به نظر می رسد، بدانید که استئارات منیزیم فواید زیادی برای ما دارد؛ از جمله:

• ماده کمکی: اگر به دنبال راهی خوب برای اطمینان از حفظ محصولات خود هستید، بدانید که استئارات منیزیم می تواند این نقش را کاملاً ایفا کند.
• روان کننده طبیعی: سیالیت محصولات خاص را افزایش می دهد، اما برای توزیع خوب ذرات نیز عمل می کند.
• افزودنی: مانند بسیاری از افزودنی های دیگر، این ماده نیز می تواند برای ایجاد طعم و مزه بیشتر به غذای شما استفاده شود.
• منبع منیزیم: این مزیت بسیار بحث برانگیز است؛ زیرا بسیاری اذعان دارند که استئارات منیزیم واقعا منبع منیزیم نیست.
• عامل ضد کیک: با مخلوط کردن تمام ذرات یک محصول را کاملا یکدست می کند.
• ضخیم کننده: اگر محصولات شما فاقد بافت هستند یا خیلی مایع هستند، استئارات منیزیم یک غلیظ کننده طبیعی عالی است.
• ماندگاری آرایش را ایجاد می کند: هر چقدر هم که به نظر تعجب آور به نظر برسد، این نمک خاص به برجسته کردن چسبندگی آرایش کمک می کند.

کاربردهای استئارات منیزیم

در بخش قبل با فواید استئارات منیزیم آشنا شدید، در این جا با سایری از کاربردهای آن آشنا می شوید.

• به عنوان یک مکمل غذایی : این یکی از رایج ترین موارد استفاده از استئارات منیزیم است
• ساخت داروها: اغلب در ساخت کپسول ها یا قرص ها یافت می شود؛ زیرا به همه ذرات اجازه می دهد با هم جمع شوند.
•  آرایش: به محصولاتی که بیش از حد آبریزش هستند بافت کمی می بخشد، اما ماندگاری آرایش را نیز بهبود می بخشد.
• در شیرینی پزی: اغلب برای ایجاد بافت خاصی به شیرینی ها استفاده می شود

خطرات این ماده

باید بدانید که استفاده از این محصول کاملا بحث برانگیز است. در اینجا خطراتی وجود دارد که این نمک خاص می تواند ایجاد کند:

• مختل کننده سیستم ایمنی: اسید استئاریک لنفوسیت های T را که سلول های قاتل حملات خارجی هستند، مهار می کند. سپس سیستم ایمنی بدون محافظت در معرض قرار می گیرد.
• منشاء یک ماده سرطان زا : در واقع استئارات منیزیم برای ترویج رشد فرمالدئید شناخته شده است که ماده ای است که به عنوان یک سرطان زا شناخته می شود.
• سیستم گوارش را کند می کند : با تأثیر بر عملکرد صحیح دستگاه گوارش، دیگر به بدن اجازه نمی دهد مواد مغذی و چربی های بد را به درستی دفع کند.

امیدواریم که بهره کامل را از مطلب استئارات منیزیم و فواید آن چیست؟ برده باشید.

همچنین شما میتوانید با مراجعه به سایت آواشیمی صبا این محصول را تهیه کنید.

در این سری از مطالب وبلاگ آواشیمی صبا قصد داریم به معرفی کربوهیدرات ها و انواع آن ها بپردازیم. کربوهیدرات‌ ها به سه نوع ساده، مرکب و پیچیده تقسیم می‌شوند که در ادامه به هر کدام از آنها خواهیم پرداخت.

کربوهیدرات ها چیستند؟

کربوهیدرات ها مولکول‌هایی هستند که توسط موجودات زنده ساخته می‌شوند و از ترکیب اتم‌های کربن، هیدروژن و اکسیژن ساخته شده‌اند. این مولکول‌ها در ارگانیزم موجودات زنده وظیفه‌ی ذخیره‌ی انرژی را بر عهده دارند. در واقع گیاهان و جانوران انرژی کسب شده‌ی خود را به کربوهیدرات‌ها تبدیل می‌کنند و آن را ذخیره می‌کنند و هرگاه که به انرژی نیاز داشته باشند این مولکول‌ها را توسط آنزیم‌های خود تجزیه کرده و به مصرف می‌رسانند.

حال می خواهیم به بررسی انواع کربوهیدرات ها بپردازیم.

کربوهیدرات های ساده

این نوع از کربوهیدرات ‌ها از یک واحد قندی تشکیل شده‌اند و در مدت زمان کوتاهی توسط بدن هضم و جذب می‌شوند. این مولکول‌ها به طور مستقیم جذب بدن می‌شوند و برخلاف سایر انواع کربوهیدرات‌ ها به آنزیم‌ها جهت هضم نیاز ندارند.

این کربوهیدرات‌ ها که به آنها مونوساکارید نیز گفته می‌شود بر اساس تعداد کربن‌های ساختار مولکولی خود به چهار دسته‌ی اصلی به شرح زیر تقسیم می‌شوند:

1-مونوساکاریدهای سه‌کربنه: این دسته که به آنها تریوز نیز گفته می‌شود ساده‌ترین انواع کربوهیدرات‌ ها هستند و دارای کاربردهایی از قبیل برنزه کردن بدن، تولید شراب و تولید لاکتیک اسید می‌باشند.

2-مونوساکاریدهای چهارکربنه: این دسته که نام علمی آن تتروز می‌باشد علاوه بر استفاده‌های تخصصی در حوزه شیمی آزمایشگاهی، در صنایع غذایی و جهت تغییر رنگ مواد خوراکی نیز به کار می‌رود.

3-مونوساکاریدهای پنج‌کربنه: این دسته که به آن پنتوز گفته می‌شود قندی بسیار با اهمیت برای علم بیوشیمی است. ریبوز که یکی از انواع قندهای این دسته است دارای کاربردهای گسترده‌ای در علم ژنتیک و پزشکی است.

4-مونوساکاریدهای شش‌کربنه: این دسته که هگزوز نامیده می‌شود مهمترین نوع از مونوساکاریدهاست. هگزوزها اصلی‌ترین واحدهای سازنده‌ی کربوهیدرات‌های پیچیده می‌باشند. قندهای بسیار مهم گلوکز، فروکتوز و گالاکتوز در این دسته قرار می‌گیرند. مونوساکاریدهای شش‌کربنه سوخت اصلی بدن انسان هستند. این قندها به‌طور فراوان در میوه‌ها و سبزیجاتی از قبیل ذرت، سیب زمینی، موز، پیاز، هویج و… موجود می‌باشند.

کربوهیدرات‌ های مرکب

این نوع از کربوهیدرات ها از ترکیب ٢ تا ٩ واحد قندی تشکیل شده‌اند و به دو دسته به شرح زیر تقسیم می‌شوند:

دی ساکاریدها: این نوع از کربوهیدرات‌های مرکب از پیوند گلیکوزیدی دو واحد مونوساکارید شکل می‌گیرند. به‌طور مثال پیوند یک واحد گلوکز و یک واحد فروکتوز منجر به ایجاد ساکارز خواهد شد. لاکتوز (قند شیر)، مالتوز، سلوبیوز و ساکارز از جمله مهمترین دی ساکاریدها هستند.

الیگوساکاریدها: این دسته از کربوهیدرات‌ها دارای ٣ تا ٩ واحد قندی می‌باشند. این مولکول‌ها در بدن انسان دارای اهمیت بسیار زیادی هستند و در کلاژن‌ها، هورمون‌ها و آنزیم‌های مختلف، غشای سلولی، پروتئین‌های بدن، پلاسما و… حضور دارند. این مولکول‌ها در ریشه و جوانه‌ی بسیاری از گیاهان وجود دارند. پیاز، مارچوبه، کاسنی، کنگر، تره و سویا به میزان فراوان حاوی الیگوساکاریدها هستند.

کربوهیدرات های پیچیده

این نوع از کربوهیدرات‌ ها نسبت به دو نوع قبلی زمان بیشتری را برای جذب شدن توسط بدن نیاز دارند و هضم آنها با ترشح آنزیم‌های تجزیه‌ای صورت می‌گیرد. سه نوع اصلی کربوهیدرات‌های پیچیده یا پلی ساکاریدها به شرح زیر می‌باشند:

1-نشاسته: نشاسته یا استارچ شکل ذخیره‌شده‌ی انرژی در گیاهان است. این ماده یکی از فراوان‌ترین مواد موجود در غذاهاست و دارای خواص متعددی برای سلامتی و همچنین کاربردهای فراوانی در صنعت است. گندم، سیب زمینی، ذرت و برنج اصلی‌ترین منابع نشاسته می‌باشند.

شما میتوانید برای خرید استارچ دارویی به سایت آواشیمی صبا مراجعه کنید.

2-گلیکوژن: گلیکوژن شکل ذخیره‌شده‌ی انرژی در انسان و جانوران است. در واقع بدن انرژی کسب‌شده‌ی خود را با تبدیل به گلیکوژن ذخیره می‌نماید تا در مواقع لزوم آن را به گلوکز تجزیه کرده و به مصرف برساند. پستانداران این ماده را در ماهیچه‌های خود ذخیره می‌کنند.

3-سلولز: این ماده برای دستگاه گوارش انسان قابل هضم نیست اما دارای کاربردهای صنعتی بسیار زیادی است. سلولز به شکل گسترده در صنعت تولید نخ و پارچه و پوشاک، پزشکی، تولید کاغذ، پلاستیک‌سازی، تولید رنگ و… مورد استفاده قرار می‌گیرد.

شما میتوانید برای کسب اطلاعات بیشتر به وبسایت آواشیمی صبا مراجعه کنید.

امیواریم در پایان از مطلب معرفی کربوهیدرات ها و انواع آن ها استفاده لازم را برده باشید.

در این سری از مطالب وبلاگ آواشیمی صبا ما قصد داریم شما را با استارچ و کاربردهای آن آشنا سازیم. این ماده یکی از موارد پر مصرف در صنعت می باشد که در ادامه به معرفی کاربردهای آن در تولید صنعتی می پردازیم.

استارچ چیست؟

استارچ یا نشاسته در کنار گلیکوژن و سلولز یکی از سه نوع اصلی پلی ساکارید است.

این ماده شکل ذخیره‌شده‌ قند در گیاهان است؛ به این معنی که گیاهان قند اضافی خود را به شکل نشاسته ذخیره می‌کنند تا در مواقع نیاز آن را به گلوکز تبدیل کنند و به مصرف برسانند.

شکل تلخیص‌شده‌ استارچ پودری سفید، بی‌مزه و نرم است که از نظر شیمیایی ترکیب پیچیده‌ای از کربوهیدرات‌ها محسوب می‌شود.

این ماده به طور وسیع در مواد غذایی وجود دارد و یکی از فراوان‌ترین ترکیبات موجود در خوراکی‌ها است، از جمله استارچ گلیکولات ذرت و استارچ گلیکولات سیب زمینی.

استارچ همچنین یکی از مواد اولیه‌ی بسیار پر استفاده در صنعت است و دارای کاربردهای متنوعی در تولید صنعتی است.

استارچ و کاربردهای آن در صنعت

– تولید کاغذ: سالانه میلیون‌ها تن نشاسته در فرآیند تولید صنعتی کاغذ به مصرف می‌رسد. خاصیت ژلاتینه، استحکام بالای این ماده پرژلاتین استارچ و همچنین کاتیونه بودن آن باعث افزایش مقاومت کاغذ می‌شود. صنعت تولید کاغذ بیشترین مصرف نشاسته در جهان را دارد.

– تولید چسب: استارچ حلال در آب نیست و مخلوط کردن آن با آب گرم منجر به ایجاد خمیری شبیه به خمیر گندم می‌شود. از این خمیر می‌توان به عنوان ماده‌ی غلیظ‌کننده، سفت‌کننده و چسبنده در فرآیند تولید صنعتی استفاده کرد. ترکیب استارچ با بوراکس و سود سوزآور (سدیم هیدروکسید) در تولید چسب مقوایی موج‌دار مورد استفاده قرار می‌گیرد. از استارچ همچنین در تولید چسب کاغذ دیواری، چسب کاشی، چسب بتن و… استفاده می‌گردد.

– صنعت پوشاک: با غوطه‌ور کردن البسه و پوشاک در محلول نشاسته استحکام ساختار پارچه و الیاف افزایش می‌یابد. امروزه به طور گسترده از محلول نشاسته برای حالت‌دهی به لباس استفاده می‌شود.

– صنایع غذایی: از دیگر کاربردهای استارچ می توان به تولید مواد غذایی اشاره کرد. از این ماده در پودرهای نانوایی و به عنوان پرکننده جهت بهبود پخت نان، در تولید روغن و سرکه به عنوان حفظ‌کننده‌ی امولسیون و جلوگیری از دو فاز شدن، در تولید بیسکویت برای بهبود بافت و افزایش تردی محصول، در شیرینی‌پزی جهت جلوگیری از چسبیدن خمیر به قالب در پروسه‌ی قالب‌گیری، در تولید انواع سوپ به عنوان غلظت‌دهنده، در تولید فالوده، کنسرو، سوسیس و کالباس، غذاهای منجمد، کاکائو، بستنی، آدامس، پاستیل، قهوه، شیر و… استفاده می‌گردد.

– چسب نشاسته: چسب نشاسته که غالبا با همان نام استارچ شناخته می‌شود در واقع نشاسته‌ی ذرت اصلاح‌شده می‌باشد. از این نوع خاص نشاسته در پنل‌های گچی استفاده می‌شود. از این افزودنی به طور گسترده در ساخت صفحات روکش‌دار گچی و چسباندن روکش‌های سلولزی به سطوح این صفحات استفاده می‌گردد. استارچ علاوه بر افزایش قوام و چسبندگی کاغذ به هسته‌ی گچی موجب افزایش ویسکوزیته‌ی پایدار و یکنواخت و افزایش و اصلاح غلظت گچ نیز می‌شود.

– از جمله سایر کاربردهای صنعتی استارچ می‌توان به استفاده از آن در صنعت صحافی، رنگرزی، نساجی، مصالح ساختمانی، صنعت داروسازی، غذای دام و طیور، حفاری چاه‌های نفت، تولید پودرهای آرایشی و… اشاره کرد.

خواص نشاسته برای سلامتی

نشاسته حاوی کلسیم، آهن و ویتامین B است. این ماده یکی از افزودنی‌های غذایی پر استفاده است و دارای خاصیت‌های متعددی برای سلامتی است.

از جمله خواص نشاسته می‌توان به تنظیم قند خون، تقویت دستگاه‌های گوارشی و معده، رفع جوش و آکنه و جذب چربی‌های اضافی صورت، رفع التهاب و خونریزی لثه، رفع بوی بد دهان، کاهش خطر ابتلا به سرطان روده‌ی بزرگ، رفع گرفتگی صدا، رفع یبوست، رفع التهاب و خارش ناشی از نیش حشرات، رفع خشکی گلو، افزایش سفیدی پوست، بهبود جریان خون رسانی، افزایش طراوت و نرمی پوست، رفع اسهال، کمک به ساخت عضله، تسکین درد دندان و… اشاره نمود.

برای دریافت اطلاعات بیشتر در خصوص خرید استارچ دارویی می توانید به وبسایت آواشیمی صبا مراجعه کنید.

امیدواریم مطلب استارچ و کاربردهای آن برای شما مفید بوده باشد.

در این سری از مطالب وبلاگ آواشیمی صبا ما قصد داریم شما را با روغن کرچک و انواع آن آشنا سازیم.

روغن کرچک چیست؟

کرچک نوعی دانه‌ی روغنی است که در واقع میوه‌ی گیاه علفی کرچک می‌باشد. حدود شصت درصد از دانه‌ی کرچک از روغن تشکیل شده و این روغن به دلیل دارا بودن خواص بسیار زیاد برای سلامتی و زیبایی از اهمیت فوق العاده‌ای برخوردار است.

روغن کرچک یا روغن کاستور یک روغن کاملا طبیعی بوده و به‌طور گسترده در تولید مواد دارویی و صنعتی مورد استفاده قرار می‌گیرد.

در اینجا می خواهیم به بررسی فواید و انواع روغن کرچک بپردازیم.

فواید روغن کاستور

– درمان یبوست: رایج‌ترین کاربرد روغن کرچک استفاده از آن برای رفع یبوست است. با خوردن سه قاشق چای خوری از این روغن می‌توانید از شر علائم یبوست خلاص شوید. لازم به ذکر است که مصرف روغن کرچک می‌تواند دارای عوارض جانبی حالت تهوع یا استفراغ باشد.

– رفع التهاب مفاصل: روغن کرچک برای رفع ورم مفاصل و آرتروز نیز مورد استفاده قرار می‌گیرد. این روغن حاوی اسید ریسینولئیک است که کاربرد موضعی آن خاصیت ضد درد و ضد التهاب خواهد داشت. روغن کرچک را به زانو، کف پا و هر جای دیگری که درد می‌کند بمالید و از خاصیت تسکین‌دهنده‌ی آن بهره‌مند شوید.

– رفع چین و چروک پوست: این خاصیت روغن کرچک در میان مردم کاملا شناخته‌شده می‌باشد. به همین دلیل از این روغن معمولا در تولید مواد آرایشی مرتبط با پوست استفاده می‌شود. این روغن همچنین باعث بهبود آفتاب‌سوختگی نیز می‌شود و در کرم‌های ضد آفتاب نیز از آن استفاده می‌گردد. درمان جوش، زیگیل، قارچ، زخم و اگزما از دیگر خواص این روغن است.

– بهبود سلامت مو و پوست سر: روغن کرچک در رشد مو نیز اثرگذار است. این روغن همچنین به رفع شوره‌ی سر هم کمک می‌کند و دارای اثرات مختلف دیگری بر پوست و موی سر نیز هست. به همین جهت معمولا از آن در تولید شامپوها استفاده می‌شود.

– استفاده‌های صنعتی: علاوه بر موارد اشاره شده در بالا از روغن کرچک برای تولید صابون، روغن هیدرولیک، روغن ترمز، رنگ، جوهر، پلاستیک، واکس، مواد براق‌کننده، مواد روان‌کننده، آستر، نایلون، عطر و… نیز استفاده می‌شود.

انواع روغن کرچک

روغن کرچک یا روغن کاستور در دو نوع کلی خوراکی و صنعتی وجود دارد که در ادامه به هرکدام از آنها خواهیم پرداخت.

– روغن کرچک خوراکی: این نوع از روغن کرچک عموما به شکل مایع در بطری‌ها و ظروفی با جنس‌های مختلف و در اندازه‌ها و حجم‌های کوچک عرضه می‌شود. در واقع تصور غالبی که مردم از روغن کرچک دارند مربوط به همین نوع خوراکی آن است. این روغن علاوه بر استفاده به‌عنوان افزودنی به غذاها، دارای کاربردهای متنوع دیگری نیز هست که به شماری از آنها در مطالب فوق اشاره شد. اگرچه این نوع از روغن کرچک جهت استفاده‌ی خوراکی تولید و عرضه می‌شود اما مصرف بیش از حد آن می‌تواند سلامتی شما را تهدید کند و مسمومیت غذایی ایجاد کند.

– روغن کرچک صنعتی: روغن کرچک یک ماده‌ی اولیه در تولید انواع محصولات صنعتی و همچنین انجام فرآیندهای مختلف شیمیایی در حوزه‌ی صنعت است. علاوه بر کاربرد در تولید مواد دارویی و آرایشی و بهداشتی، این روغن در تولید پلاستیک، الیاف، رنگ، چسب، گریس لیتیوم، شمع، رنگدانه‌ها، روغن‌های خشک‌کننده و نرم‌کننده و… نیز به کار می‌رود. این روغن همچنین به دلیل دارا بودن قابلیت واکنش شیمیایی با گروه الکل، در تولید انواع مشتقات شیمیایی نیز مورد استفاده قرار می‌گیرد.

روغن کرچک تصفیه شده

برای استفاده‌ی صنعتی از روغن کرچک باید ابتدا آن را تصفیه نمود. در واقع دو نوع کلی از این روغن وجود دارد: روغن کرچک بکر و روغن کرچک تصفیه شده.

روغن کرچک بکر که به روش پرس سرد استخراج می‌شود کاملا طبیعی و دارای بالاترین کیفیت است و صرفا برای مصارف خوراکی، آرایشی و مراقبت از پوست و مو از آن استفاده می‌شود.

اما این نوع از روغن کرچک برای استفاده‌ی صنعتی مناسب نمی‌باشد چرا که اولا از لحاظ هزینه‌ای به‌صرفه نیست و ثانیا لازم است که در فرآیند تصفیه شماری از اصلاحات روی روغن انجام شود تا آماده‌ی استفاده‌ی صنعتی گردد.

امیدواریم در پایان از مطلب روغن کرچک و انواع آن استفاده لازم را برده باشید.

شما می توانید با مراجعه به سایت آواشیمی صبا روغن کاستور را تهیه کنید.

در این سری از مطالب وبلاگ آواشیمی صبا می خواهیم شما را با گلیسیرین و کاربردهای آن که در دسته ی حلال ها قرار می گیرد آشنا سازیم.

گلیسیرین چیست؟

گلیسیرین یا گلیسرول نوعی الکل شیرین، بدون رنگ، بدون بو، غیرسمی، شفاف و چسبناک است که به دلیل دارا بودن پیوند هیدروژنی می‌تواند با هر نسبتی در آب حل شود.

این ماده به دلیل دارا بودن این ویژگی‌ها به طور گسترده در فرمولاسیون داروها مورد استفاده قرار می‌گیرد. سالانه بیش از یک میلیون تن گلیسیرین در سطح دنیا تولید می‌شود.

ماده گلیسیرین دارای فواید و کاربردهای متعددی در صنعت داروسازی، صنایع غذایی و سایر صنعت‌هاست که در ادامه به آن ها خواهیم پرداخت.

کاربردهای گلیسیرین

– صنایع غذایی:

گلیسیرین رطوبت را به خود جذب می‌کند، حلال و بی‌بو و بی‌رنگ است و دارای قابلیت شیرین‌کنندگی است. این ویژگی‌ها باعث شده تا از آن به طور گسترده در تولید محصولات غذایی استفاده شود.

یکی از کاربردهای گلیسیرین این است که در تولید محصولاتی نظیر کلوچه به عنوان پر کننده و حجم‌دهنده مورد استفاده قرار می‌گیرد.  گلیسرول حدودا ٢٧ کیلو کالری در هر قاشق چایخوری دارد و از چغندر قند شصت درصد شیرین‌تر می‌باشد.

به علاوه ماده گلیسیرین باکتری‌ها را نیز تغذیه نمی‌کند و مصرف آن باعث ایجاد جرم و پلاک و حفره در دندان‌ها نمی‌شود. این خصوصیات گلیسرول را به یک جایگزین بسیار مناسب برای قند و شکر در تولید محصولات غذایی تبدیل کرده است. این ماده همچنین به دلیل دارا بودن کالری بسیار بالا در تولید نوشابه‌های انرژی‌زا نیز مورد استفاده قرار می‌گیرد.

– صنعت داروسازی و مواد آرایشی و بهداشتی:

گلیسیرین این قابلیت را دارد که رطوبت را در سطح پوست باقی نگه دارد. به همین دلیل از آن در تولید لوسیون‌ها و کرم‌های مرطوب‌کننده‌ی پوست و صورت استفاده می‌شود.

این ماده همچنین به شکل شیاف و جهت رفع یبوست نیز به کار می‌رود. از دیگر کاربردهای گلیسیرین این است که در تولید شربت‌های سرماخوردگی، خمیر دندان، دهان‌شویه، محصولات مراقبت از پوست و مو، صابون‌ها، لوبریکانت‌ها و همچنین تولید انواع قرص‌ها نیز استفاده می‌گردد.

این ماده در تولید پودرها و نمک‌های مورد استفاده در وان حمام نیز به کار می‌رود. گلیسرول به علاوه در تولید مایع دستشویی، مایع ظرفشویی و انواع دیگر مواد شوینده نیز مورد استفاده قرار می‌گیرد.

از این ماده به دلیل دارا بودن خاصیت ضد میکروبی و ضد ویروسی جهت درمان انواع زخم و سوختگی نیز استفاده می‌شود.

محبوب‌ترین خاصیت گلیسیرین در میان عموم مردم قابلیت خشکی‌زدایی از پوست توسط این ماده است. گلیسرول با جذب رطوبت از لایه‌های پوستی مانع از خشکی زیاد پوست و تبخیر رطوبت آن می‌گردد.

– از دیگر کاربردهای بسیار مهم ماده گلیسیرین می‌توان به استفاده از آن به عنوان ماده‌ی ضد انجماد اشاره کرد.

گلیسرول به دلیل دارا بودن این ویژگی در انواع مختلف صنعت‌ها و در تولید محصولات گوناگون جهت جلوگیری از آسیب‌های ناشی از کریستال‌های یخ به کار می‌رود. از این ماده در تولید جک‌های هیدرولیک و روغن موتورها به عنوان ضد یخ استفاده می‌شود.

این ماده همچنین جزء اصلی نیتروگلیسیرین‌ است که برای ساخت مواد منفجره مورد استفاده قرار می‌گیرند. گلیسرول به دلیل برخورداری از قابلیت ضد اصطکاکی خود به طور گسترده در صنایع گوناگون جهت کاهش ضریب اصطکاک سطوح پوشیده از پلیمر نیز به کار می‌رود.

عوارض جانبی گلیسیرین

در بخش قبل با کاربردهای گلیسیرین آشنا شدیم، حال به بررسی عوارض جانبی آن می پردازیم.

به طور کلی سمی نیست و دوزهای بالای آن نیز برای بدن قابل دفع است و منجر به ایجاد مسمومیت نخواهد شد.

اما باید گفت که میزان بالای این ماده در خون به کمبود آنزیم GKD منتهی می‌شود. این موضوع می‌تواند زمینه‌ساز بیماری هایپرگلیسمی و تجمع گلیسرول در خون و ادرار شود.

از دیگر عوارض جانبی احتمالی این ماده می‌توان به ایجاد خشکی دهان، سردرد، حالت تهوع، اسهال، ادرار بیش از حد و کم‌آبی بدن اشاره نمود.

همچنین مصرف یا تماس با گلیسیرین گیاهی در افرادی که به روغن پالم یا نارگیل حساس هستند می‌تواند منجر به ایجاد واکنش‌های آلرژیک شود.

برای کسب اطلاعات بیشتر در خصوص گلیسیرین و ویژگی‌ها و کاربردهای آن و خریداری این محصول به وب‌سایت آواشیمی صبا مراجعه کنید.

امیدواریم در پایان از مطلب گلیسیرین و کاربردهای آن لذت برده باشید.

در این سری از مطالب وبلاگ آواشیمی صبا ما قصد داریم شما را با پلی ساکارید چیست؟ آشنا سازیم.

پلی ساکارید چیست؟

پلی ساکارید فراوان‌ترین کربوهیدرات موجود در غذاهاست. این ماده از پیوند واحدهای کوچک مونوساکارید ایجاد می‌شود و از مهمترین انواع پلی ساکاریدها می‌توان به نشاسته، سلولز و گلیکوژن اشاره کرد.

مهمترین جزء سازنده‌ی یک پلی ساکارید گلوکز است. گلوکز یکی از حیاتی‌ترین مواد مورد نیاز برای انسان، گیاهان و جانوران است و پلی ساکارید به عنوان منبع این ماده‌ی حیاتی شناخته می‌شود. گلوکز مهمترین قند آزاد در گردش خون انسان و جانوران است. این ماده به عنوان سوخت مغز، سلول‌ها و گلبول‌های قرمز به کار می‌رود و بدن با مصرف این ماده به تولید انرژی می‌پردازد.

گلیکوژن، یکی از شاخص‌ترین انواع پلی ساکارید، شکل ذخیره‌شده‌ی گلوکز در بدن انسان و جانوران است.

سه نوع مهم پلی ساکارید

– گلیکوژن: گلیکوژن برای اندوختن و ذخیره سازی انرژی در بدن جانوران به کار می‌رود و در جانوران پستاندار این ماده در کبد و عضله‌ها انبار می‌شود.

در مواقع نیاز بدن به انرژی، گلیکوژن توسط آنزیم‌های بدن به گلوکز تبدیل می‌شود و در صورت عدم نیاز بدن به انرژی نیز این ماده در ماهیچه‌ها ذخیره و انبار می‌شود.

گلیکوژن به طور طبیعی در غلات و حبوبات یافت می‌شود. سیب زمینی، عدس، نخود، لوبیا، برنج، سبوس، آرد جو و… از جمله مواد غذایی حاوی پلی ساکارید هستند.

– نشاسته: نشاسته شکل ذخیره‌شده‌ی قند در گیاهان است و در واقع این ماده معادل گلیکوژن در ارگانیسم گیاهی است. یعنی گیاهان قند اضافی خود را به شکل نشاسته ذخیره می‌کنند تا در مواقع نیاز، آن را به صورت گلوکز به مصرف برسانند.

نشاسته یکی از فراوان‌ترین مواد موجود در خوراکی‌هاست و گندم، ذرت، سیب زمینی، برنج و… از جمله مواد غذایی حاوی نشاسته هستند.

– سلولز: سلولز ماده‌ی تشکیل دهنده‌ی دیواره‌ی سلولی گیاهان است و این ماده اگرچه برای انسان قابل هضم نیست و ماده‌ای خوراکی به شمار نمی‌رود اما از کاربردهای صنعتی فراوانی برخوردار است.

تولید نخ و پارچه بافی و استفاده در صنعت پوشاک مهمترین کاربرد سلولز است و همچنین به شکل الیاف استریلیزه شده در پزشکی نیز کاربرد دارد.

علاوه بر این از سلولز در ساخت مواد منفجره، پلاستیک سازی، رنگ سازی و… نیز استفاده می‌شود.

انواع دیگر این ماده

مالتودکسترین: مالتودکسترین یک پلی ساکارید است که به عنوان افزودنی مواد غذایی مورد استفاده قرار می گیرد.

مالتودکسترین از نشاسته توسط هیدرولیز جزئی تولید می شود و معمولا به عنوان یک پودر خشک یافت می شود.

ماده مالتودکسترین راحتی قابل هضم است، که به سرعت به عنوان گلوکز جذب می شود و به نسبت درجه پلیمریزاسیون مقدار شیرینی متفاوت دارد.

از این ماده برای تولید نوشابه و آب نبات استفاده می شود و همچنین می تواند به عنوان یک افزودنی در انواع دیگر غذاهای فرآوری شده یافت شود.

پکتین: یکی از مفیدترین انواع پلی ساکارید ها ماده‌ای به نام پکتین است. پکتین نوعی فیبر است که تحت حرارت منبسط می‌شود و به ماده‌ای ژل‌مانند تبدیل می‌گردد و منبع اصلی این ماده میوه‌ها هستند.

تولید صنعتی پکتین معمولا از طریق افزودن اسید رقیق و داغ به پوست خشک مرکبات و تفاله‌ی انواع میوه‌ها انجام می‌گیرد. این فرآیند موجب می‌شود تا پکتین موجود در دیواره سلولی میوه‌ها به حالت محلول تبدیل شود و در نهایت ماده‌ی به دست آمده را با اتانول ترکیب می‌کنند تا به صورت رسوب ته‌نشین شود.

مهمترین کاربرد پکتین در صنایع غذایی استفاده از آن به عنوان غلیظ کننده و همینطور استفاده به عنوان ماده‌ی نگه‌ دارنده است. پکتین فاقد هرگونه چربی است و یک ماده‌ی کاملا سالم محسوب می‌شود. به علاوه حالت ژل‌مانند پکتین موجب شده تا از آن به عنوان ماده‌ای اولیه برای تهیه‌ی انواع مربا، مارمالاد و ژله استفاده شود.

مهمترین کاربرد دارویی پکتین استفاده از آن در تولید داروهایی جهت کاهش کلسترول خون است. پکتین علاوه بر این در تنظیم فعالیت هورمون‌های مرتبط با کنترل قند خون نیز به کار می‌آید. پکتین در تهیه و تولید شربت‌های ضد سرفه نیز کاربرد دارد.

شرکت آواشیمی صبا با دارا بودن بیست سال سابقه در زمینه‌ی واردات مواد اولیه‌ی مورد استفاده در صنایع گوناگون، بالاترین کیفیت و بهترین خدمات را در این خصوص عرضه می‌کند.

در این سری از مطالب وبلاگ آواشیمی صبا به معرفی ماده‌ کافئین می‌پردازیم و در ادامه خواص و آثار آن و همچنین عوارض جانبی آن را نیز بررسی خواهیم کرد.

کافئین چیست؟

کافئین ماده‌ای خوراکی متشکل از اتم‌های کربن، هیدروژن، اکسیژن و نیتروژن است.

این ماده که به‌طور طبیعی در گیاهانی نظیر قهوه، کاکائو و چای یافت می‌شود نوعی داروی محرک است که اثری ضد خواب دارد.

قهوه منبع اصلی این ماده به شمار می‌رود و هر فنجان قهوه بین ٧٥ تا ٢٥٠ میلی‌گرم کافئین دارد.

کافئین و خواص آن

تحریک سیستم عصبی مرکزی، افزایش میزان هوشیاری و آگاهی محیطی، افزایش تمرکز و بهتر شدن حافظه مهمترین اثرات کافئین هستند.

این ماده همچنین منجر به حفظ طولانی‌تر دوپامین در بدن می‌شود که سبب می‌گردد احساسات خوب مدت زمان بیشتری در ما باقی بمانند.

افزایش سوخت‌وساز بدن، بیشتر شدن میزان سوزاندن چربی و کمک به کاهش وزن از دیگر خواص کافئین می‌باشند.

کافئین همچنین باعث محافظت از کبد می‌شود و خطر بیماری کبدی سیروز را تا حد زیادی کاهش می‌دهد.

مطالعات نشان می‌دهد که مصرف مداوم این ماده در افراد مبتلا به دیابت خطر مرگ زودرس آنها را تا سی درصد کاهش می‌دهد.

این ماده به‌علاوه دارای تأثیر بسزایی در کاهش خطر ابتلا به سرطان کبد، سرطان پوست، رحم، پروستات، سینه و سرطان کولورکتال نیز هست.

کاهش خطر ابتلا به بیماری MS، افزایش میزان فعالیت باکتری‌های مفید روده، کاهش خطر گسترش سنگ کلیه، کاهش خطر ابتلا به آلزایمر، حفاظت از لایه‌های چشم در برابر آسیب‌هایی که منجر به آب مروارید می‌شوند، کاهش خطر گسترش بیماری کارسینوم، کاهش خطر ابتلا به پارکینسون، کاهش سطح پیشرفت بیماری هپاتیت و کاهش خطر ابتلا به نقرس از دیگر خواص کافئین برای سلامتی می‌باشند.

رفع خستگی، جلوگیری از بروز افسردگی، کاهش ریسک سکته‌ی مغزی، کاهش ریسک گسترش بیماری کیسه صفرا، کمک به درمان یا تسکین دردهای میگرنی، کاهش استرس و اضطراب، بهبود عملکرد و کاهش اشتباهات رانندگی، از بین بردن سیاهی دور چشم، ترمیم صدمات پوستی ناشی از پرتوی فرابنفش و افزایش درخشش طبیعی مو از دیگر آثار این ماده می‌باشند.

عوارض جانبی کافئین

از آنجا که کافئین از جذب مواد معدنی خصوصا آهن جلوگیری می‌کند، مصرف آن برای مبتلایان به بیماری‌های مرتبط با فشار خون می‌تواند خطرناک باشد. مصرف زیاد این ماده می‌تواند منجر به بروز سردرد، عصبانیت، کج‌خلقی، اسهال، تکرر ادرار، افزایش ضربان قلب، اضطراب، معده تحریک‌پذیر، حالت تهوع و استفراغ گردد.

همچنین این ماده باعث افزایش میزان کلسیم دفع شده‌ی خون در ادرار می‌گردد.

مصرف این ماده برای زنان باردار، بیماران مبتلا به اختلال دو قطبی، مبتلایان به اختلالات مربوط به خونریزی، بیماران دارای مشکلات قلبی، مبتلایان به بیماری صرع، مبتلایان به سندرم روده‌ی تحریک‌پذیر، مبتلایان به پوکی استخوان و همچنین بیماران مبتلا به اسکیزوفرنی می‌بایست با احتیاط بسیار زیاد صورت گیرد.

کافئین به‌طور کلی ماده‌ای مفید و بی‌خطر است که در بخش قبل با خواص آن بیشتر آشنا شدیم اما افراط در مصرف آن می‌تواند به بروز انواع دردها و اختلالات منجر شود. دوز مجاز مصرف این ماده برای افراد بالغ تا چهارصد میلی‌گرم در روز می‌باشد. اما زنان باردار لازم است که مصرف کافئین خود را تا سقف دویست میلی‌گرم در روز کاهش دهند. همچنین لازم به ذکر است که اگر مبتلا به کمبود تراکم استخوان هستید مصرف روزانه‌تان از این ماده به هیچ وجه نباید از سیصد میلی‌گرم تجاوز کند.

کافئین خالص

در بخش های قبل به معرفی کافئین و خواص آن و همچنین عوارض جانبی آن پرداختیم. حال می خواهیم شما را با کافئین خالص آشنا سازیم.

این نوع کافئین که به آن پودر کافئین یا کافئین بی آب نیز گفته می‌شود، شکل تلخیص‌شده‌ی این ماده می‌باشد. این پودر شکلی کریستالی دارد و سفید، بی‌بو، براق و تلخ است.

طبق اعلام سازمان غذا و داروی آمریکا یک قاشق چایخوری از این پودر معادل ٢٨ فنجان قهوه حاوی کافئین است.

کاربرد اصلی این پودر استفاده از آن در فرآیند تولید مکمل‌های ورزشی است. این ماده همچنین در تولید مواد آرایشی و شامپوها نیز کاربرد دارد. از این ماده در پزشکی و در دستگاه‌های شوک جهت تحریک قلب نیز استفاده می‌شود. همچنین این پودر به‌طور گسترده به‌عنوان افزودنی در تولید نوشابه‌های انرژی‌زا نیز به کار گرفته می‌شود.

امیدواریم در پایان از مطلب کافئین و خواص آن بهره لازم را برده باشید.

همچنین شما میتوانید برای کسب اطلاعات بیشتر و خریداری محصول کافئین انهیدروس یا بی آب به سایت آواشیمی صبا مراجعه فرمایید.

در این سری از مطالب وبلاگ آواشیمی صبا می خواهیم به بررسی ماینوکسیدیل و موارد مصرف آن بپردازیم.

ماینوکسیدیل چیست؟

ماینوکسیدیل یکی از انواع داروهای کاهنده‌ی فشار خون است. این دارو از طریق گشاد کردن رگ‌های محیطی سبب بهبود جریان خون و کاهش فشار آن می‌گردد.

این دارو علاوه بر مصرف به‌شکل خوراکی در افراد مبتلا به فشار خون بالا، به‌شکل موضعی و برای درمان طاسی و رشد موی سر نیز به کار می‌رود.

در ادامه به انواع مختلف موارد مصرف این دارو خواهیم پرداخت.

شما میتوانید برای خرید ماینوکسیدیل به سایت آواشیمی صبا مراجعه کنید.

موارد مصرف ماینوکسیدیل

این دارو در ابتدا برای مقابله با فشار خون بالا ساخته شد. اما عارضه‌ی جانبی هایپرتریکوز باعث شد تا کمتر از آن به عنوان داروی کاهنده‌ی فشار خون استفاده شود.

امروزه کاربرد اصلی دارو ماینوکسیدیل ، استفاده از آن به‌شکل محلول موضعی جهت درمان ریزش موی سر، هم در مردان و هم در زنان است.

این دارو علاوه بر درمان الگوی مردانه و زنانه‌ی ریزش مو، به درمان ریزش موی سکه‌ای که عمدتا به دلایل ناشی از استرس بالا رخ می‌دهد نیز کمک می‌کند.

ماینوکسیدیل همچنین در درمان ریزش موی ناشی از شیمی‌درمانی نیز مفید است. این دارو پس از کاشت موی طبیعی جهت افزایش استحکام و تقویت موی کاشته‌شده نیز مورد استفاده قرار می‌گیرد.

یکی دیگر از موارد مصرف ماینوکسیدیل این است که از طریق گشاد کردن رگ‌های سطح پوست سر باعث کاهش مقاومت عروقی و افزایش جریان خون در سطح پوست می‌شود و این افزایش جریان خون در نهایت موجب تحریک فولیکول‌های مو می‌شود و آنها را از وضعیت استراحت به وضعیت رشد فعال درمی‌آورد.

نحوه مصرف ماینوکسیدیل موضعی

در بخش قبل با موارد مصرف ماینوکسیدیل آشنا شدیم. حال به بررسی نحوه مصرف این دارو می پردازیم.

جهت مصرف این دارو ابتدا لازم است که سر و موی فرد شسته شده و خشک شوند. ماینوکسیدیل موضعی معمولا حاوی دو تا پنج درصد پروپیلن گلیکول است. این ماده باعث می‌شود تا ماینوکسیدیل به صورت یکپارچه در تمام نواحی پوست سر پخش شده و جذب آن شود.

دوز مصرف این دارو روزانه یک میلی‌لیتر است که باید با استفاده از انگشتان یا سایر ابزارهای مناسب روی سطح پوست قرار گیرد. ماینوکسیدیل باید در ابتدا در مرکز ناحیه‌ی تحت درمان و دچار ریزش قرار گرفته و سپس به‌سمت سایر نواحی پخش شود.

دست‌ها و سایر نقاط بدن که با دارو تماس داشته‌اند و فرد به‌دنبال رویش مو در آنها نیست باید بلافاصله پس از مصرف موضعی ماینوکسیدیل مورد شستشو قرار گیرند. لازم به ذکر است که ماینوکسیدیل برای اینکه به مرحله‌ی اثرگذاری برسد لازم است دو تا چهار ساعت روی سر باقی بماند و در معرض هوا کاملا خشک شود. بنابراین لازم است تا چهار ساعت پس از مصرف دارو از شستشوی مو، سر کردن کلاه و یا رفتن به رختخواب خودداری نمایید.

همچنین هرگز نباید پس از مصرف موضعی ماینوکسیدیل موی خود را با سشوار خشک نمایید؛ چرا که این کار موجب اختلال در جذب دارو و مکانیزم اثرگذاری آن خواهد شد.

عوارض جانبی ماینوکسیدیل

بعد از آشنایی با موارد و نحوه ی مصرف ماینوکسیدیل به بررسی عوارض جانبی این دارو می پردازیم.

ابتدا لازم است عنوان شود که مصرف موضعی این دارو در صورت وجود التهاب یا جراحت در سطح پوست سر توصیه نمی‌شود. همچنین افراد دارای آلرژی به پروپیلن گلیکول نیز به هیچ وجه نباید از ماینوکسیدیل استفاده کنند. به علاوه استفاده از این دارو در سایر نواحی بدن بجز پوست سر نیز توصیه نمی‌شود.

ماینوکسیدیل می‌تواند موجب بروز عوارض جانبی متعددی شود که رایج‌ترین آنها ایجاد خارش و التهاب پوستی در ناحیه‌ی تحت درمان است. البته این عارضه معمولا تنها در دو هفته‌ی ابتدایی مصرف دارو رخ می‌دهد و به‌مرور از بین خواهد رفت. اما اگر این عارضه همچنان در پوست سر بیمار باقی ماند لازم است که در خصوص آن با پزشک مشورت شود.

از جمله سایر عوارض جانبی ممکن برای این دارو می‌توان به این موارد اشاره کرد: کاهش میل جنسی، افت فشار خون، درد در ناحیه‌ی سینه، بروز تاری دید، ضربان قلب نامنظم، گیجی، سردرد، افزایش وزن و بروز ضعف جسمانی.

در پایان امیدواریم که از مطلب ماینوکسیدیل و موارد مصرف آن بهره ی لازم را برده باشید.

همچنین شما میتوانید با مراجعه به سایت آواشیمی صبا این محصول را خریداری کنید.